Πνευμονολόγος

Αποφρακτική Άπνοια

s-apnea

 

Η άπνοια στον ύπνο διακρίνεται σε αποφρακτική άπνοια, κεντρική άπνοια ή μικτή άπνοια.

 

Αποφρακτική άπνοια στον ύπνο

Η αποφρακτική άπνοια είναι ο πιο συχνός τύπος άπνοιας.

Στην περίπτωση αυτή, οι μύες του φάρυγγα και η μαλακή υπερώα με τη σταφυλή χαλαρώνουν και τα τοιχώματα του φάρυγγα τείνουν να συμπέσουν, αποφράσσοντας τους αεραγωγούς και κάνοντας την αναπνοή εργώδη και θορυβώδη (ροχαλητό).

Η πλήρης σύμπτωση των τοιχωμάτων των αεραγωγών διακόπτει τελείως την αναπνοή.

Όταν η αναπνοή ενός ατόμου διακόπτεται, κάποιος που βρίσκεται κοντά ακούει το ροχαλητό να σταματά για όσο χρόνο διαρκεί η διακοπή της αναπνοής.

Όσο διαρκεί η άπνοια αυξάνονται οι αναπνευστικές προσπάθειες, καθώς οι μύες του θωρακικού τοιχώματος και το διάφραγμα εργάζονται εντονότερα.

Η προσπάθεια εισπνοής κατά τη διάρκεια της άπνοιας μοιάζει σαν να προσπαθούμε να ρουφήξουμε υγρό με ένα μαλακό καλαμάκι που έχει λεπτό τοίχωμα. Με το ρούφηγμα στενεύει ή κλείνει τελείως το καλαμάκι και η αναρρόφηση δεν είναι δυνατή.

Τελικά, ο ύπνος του πάσχοντος διαταράσσεται προσωρινά (μερικές φορές για λίγα δευτερόλεπτα) και από ένα βαθύ στάδιο ύπνου “αφυπνίζεται” σ’ένα ελαφρύτερο. Η “αφύπνιση” αυτή αυξάνει τον τόνο των μυών του φάρυγγα και ανοίγει τους αεραγωγούς.

Με το άνοιγμα των αεραγωγών ξαναρχίζουν βαθιές αναπνοές κι έντονο το ροχαλητό που είχε σταματήσει. Οι “αφυπνίσεις” αυτές που είναι σύντομες αλλά απαραίτητες για να τερματιστούν οι άπνοιες, δε γίνονται αντιληπτές και ο πάσχων δεν τις θυμάται το πρωί.

Οι άπνοιες και οι “αφυπνίσεις” μπορεί να είναι πολλές δεκάδες ή εκατοντάδες κάθε νύχτα.

Κάθε φορά που σταματάει η αναπνοή, το οξυγόνο στο αίμα μειώνεται και η καρδιά πρέπει να δουλέψει σκληρότερα για να κυκλοφορήσει το αίμα.

Η αρτηριακή πίεση αυξάνεται και μπορεί να παραμείνει αυξημένη και μετά την αποκατάσταση της αναπνοής, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αρτηριακή υπέρταση.

Η καρδιά μερικές φορές χτυπά άρρυθμα, ενώ δεν αποκλείεται να σταματήσει για μερικά δευτερόλεπτα.

Αυτό είναι πιθανόν αιτία θανάτου κατά τη διάρκεια του ύπνου σε άτομα που φαινομενικά ήταν καλά στην υγεία τους.

 

Πολυάριθμες ιατρικές μελέτες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δείξει ότι η αποφρακτική υπνική άπνοια, όταν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να ευθύνεται για:

  • αρτηριακή υπέρταση,
  • αύξηση της συχνότητας της στεφανιαίας νόσου,
  • εμφράγματα του μυοκαρδίου,
  • εγκεφαλικά επεισόδία,
  • καρδιακή ανεπάρκεια.

 

Τα οινοπνευματώδη, τα ηρεμιστικά και τα υπνωτικά, εάν ληφθούν προ του ύπνου, χαλαρώνουν περισσότερο το μυϊκό τόνο και προδιαθέτουν σε στένωση των αεραγωγών.

Για τη διαταραχή της αποφρακτικής άπνοιας ενδέχεται να παίζουν κάποιον επιβαρυντικό ρόλο ένας ή περισσότεροι από τους παρακάτω παράγοντες:

  • κάποιοι πάσχοντες έχουν μικρότερη κάτω γνάθο ή μικρότερο άνοιγμα του φάρυγγα,
  • μερικοί έχουν μεγάλη γλώσσα, μεγάλες αμυγδαλές ή άλλους ιστούς που στενεύουν την είσοδο των αεραγωγών.

 

Η αποφρακτική άπνοια εμφανίζεται κυρίως σε άνδρες με αυξημένο σωματικό βάρος.

Η διαφορετική ανατομία του φάρυγγα και οι γυναικείες ορμόνες μπορεί να  προστατεύουν τις γυναίκες μέχρι την εμμηνόπαυση.

Αργότερα το χάσμα μεταξύ των δυο φύλων μικραίνει αν και ποτέ δεν εξαφανίζεται τελείως.

 

Έχετε συμπτώματα υπνικής άπνοιας;
Επικοινωνήστε με το ιατρείο μελέτης ύπνου και τον πνευμονολόγο Δρ. Αντώνιο Σακελλαρόπουλο.
 
Έχετε απορίες; Ρωτήστε εδώ τον ιατρό και σύντομα θα λάβετε απάντηση!