Εισρόφηση ονομάζεται η είσοδος στο αναπνευστικό ξένων ουσιών ή σωμάτων. Διακρίνεται σε εισρόφηση υγρών (π.χ αίμα, πύον) ή στερεών υλικών (π.χ τροφή, σπασμένο δόντι). Ανάλογα με την περίπτωση προκαλείται χημική πνευμονία (π.χ από οξύ του συτομάχου), μικροβιακή πνευμονία ή απόφραξη κάποιου πνευμονικού τμήματος. Ο ασθενής παρουσιάζει βήχα, δύσπνοια, αναπνοή που “σφυρίζει”, κυάνωση με χαμηλό οξυγόνο στο αίμα, ενίοτε πυρετό, διαταραχή της αρτηριακής πίεσης και τελικά shock. Η συχνότερη αιτία είναι το μειωμένο επίπεδο συνείδησης (κώμα ή ημικωματώδης κατάσταση) ανεξάρτητα αιτίας π.χ νευρολογικά ή μεταβολικά νοσήματα Υπερήλικα ή εξασθενημένα άτομα. Νευρομυικές ή άλλης αιτίας διαταραχές κατάποσης . Ποια είναι η θεραπεία ? Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Όχι κατάχρηση υπνωτικών ή κατασταλτικών φαρμάκων. Διατήρηση του επιπέδου εγρήγορσης όσο το δυνατόν υψηλότερα. Ο κλινήρης ασθενής πρέπει να είναι ξαπλωμένος σε γωνία 30-45 μοιρών. Να γίνεται προσεκτικά η σίτιση χωρίς να “στραβοκαταπίνει” ο ασθενής. Να γίνεται σίτιση με ρινιγαστρικό καθετήρα (levin) με σωστό τρόπο και για όσο χρειάζεται. Η γαστροστομία να φυλάσσεται μόνο για τις άκρως απαραίτητες περιπτώσεις καθώς συχνά έχει σοβαρές επιπλοκές ή/και συνέπειες. Η παρακολούθηση των ασθενών αυτών πρέπει να γίνεται απαραίτητα και από Εντατικολόγο-Πνευμονολόγο Ιατρό. Η εισρόφηση είναι μια ύπουλη όσο και επικίνδυνη κατάσταση κατάσταση. Η μη έγκαιρη και σωστή αντιμετώπιση της έχει ολέθρια αποτελέσματα για την ζωή του ασθενούς. Πολλές φορές η εμπλοκή μη εξειδικευμένων ιατρών οδηγεί σε αποτυχία της προσπάθεια ς καθώς δεν εφαρμόζονται σύγχρονες τεχνικές διάγνωσης και θεραπείας.